Poza logiką jest tylko absurd

W pierwszej części niniejszego tomu prezentujemy niepublikowany dotychczas tekst J. M. Bocheńskiego z wczesnego okresu jego twórczości, poświęcony kwestii metafizycznej tajemniczości śmierci, oraz komentarz do tego tekstu pióra Korneliusza Polickiego, wieloletniego współpracownika Bocheńskiego. Na drugą część składają się artykuły-referaty wygłoszone na sympozjum zorganizowanym w październiku 2012 roku przez Instytut Filozofii UKW w Bydgoszczy z okazji 110 rocznicy urodzin J. M. Bocheńskiego.

Józef M. Bocheński (1902-1995) – należał do najwybitniejszych polskich myślicieli XX wieku. Jego ogromna erudycja wykraczała daleko poza filozofię, sięgając do językoznawstwa, etnologii, egiptologii, ekonomii, socjologii, politologii, a nawet do teorii organizacji i zarządzania dużymi korporacjami biznesowo-handlowymi. Jego pionierskie prace dotyczące historii logiki cieszyły się uznaniem wśród największych logików XX wieku. Był zdeklarowanym zwolennikiem filozofii analitycznej, cenionym na na całym świecie. Przestrzegał przed irracjonalizmem, panującym w kulturze zachodniej, na którą Polska otwierała się nieraz bezkrytycznie. Zgodnie z tradycją i wielką spuścizną Szkoły Lwowsko-Warszawskiej, uczył szacunku dla jasnego i ścisłego myślenia według zasad logiki.