Oto czynię wszystko nowe. Ikona w XX wieku

Fenomen ikony polega na tym, że ikona nie przemija, nie chce i nie może przeminąć, XX wiek stał się tego świadkiem. Zniesławiony, wyśmiany albo po protu zapomniany obraz sakralny tradycji wschodniochrześcijańskiej niespodziewanie odrodził się w ubiegłym stuleciu, odnawiając swoją łączność ze wspaniałą przeszłością oraz zapowiadając nowe dokonania. Oznacza to, że dawne arcydzieła pozostają z nami, że także dzisiaj wyrażają najgłębszą istotę człowieczeństwa; nowe zaś dzieła rodzą się w umiłowaniu własnego dziedzictwa, we wdzięcznym umiłowaniu piękna, przekazanego nam przez pokolenia poprzedników. Co więcej, odradzająca się tradycja ikonowa po raz pierwszy w dziejach zechciała być w pełni świadoma siebie. Na przełomie XIX i XX wieku rozpoczęła się poważna, bogata w wątki i odkrycia rozmowa na temat sensu obrazu sakralnego i jego związku z tym obrazem, wedle którego w wizji chrześcijańskiej został stworzony każdy człowiek. 

„Książka ta jest pierwszą próbą wypełnienia dotkliwej luki. Autorka stawia przed nami historię odkrycia, renesansu i niełatwego przetrwania ikony w Rosji w wieku wojen i rewolucji, w wieku gorącego poszukiwania sensu istnienia, w wieku obojętności i bezmyślności”.
[dr Irina Tatarova]

Irina Jazykowa – profesor w Biblijno-Teologicznym Instytucie św. Andrzeja w Moskwie, jedna z najbardziej liczących się rosyjskich badaczek tematu ikony.