Św. Charbel. Prorok miłości

Św. Charbel to największy święty Libanu, znany jest jednak także poza granicami rodzinnego kraju. Pustelnik i asceta, spędził 25 lat swojego życia w celi o powierzchni 6 m2, poszcząc i modląc się. Jego wiara i świętość są inspiracją i pomocą w naśladowaniu Chrystusa dla wielu ludzi, którzy pielgrzymują do jego grobu z całego świata. Przypisuje mu się bardzo wiele cudów i uzdrowień, uznawany jest za orędownika, którego wstawiennictwo jest bardzo skuteczne. Książka zawiera nie tylko biografię świętego, ale też świadectwa uzdrowień i cudów za jego wstawiennictwem, a także modlitwy i litanie do św. Charbela.

„Charbel jest naprawdę tym wiernym sługą, który w zachwycający i ofiarny sposób świadczy o Bożej czułości dla swojego kraju, Libanu, dla całej ludzkości i całego stworzenia. Jest naprawdę tym świętym, którego rozkwit pozwala zobaczyć, usłyszeć i poczuć zbawczą Dobrą Nowinę chwały, sławy i miłości Trójcy Świętej”.
[fragment książki]

Święty Charbel - urodził się 8 maja 1828 roku w małej miejscowości Bkaakafra na terenie Libanu. Zanim wstąpił do zakonu, jego nazwisko brzmiało Youssef Antoun Makhlouf. W wieku dwudziestu trzech lat zdecydował się opuścić dom i wstąpił do klasztoru Matki Bożej z Mayfouq. Przybrał imię Charbel, co znaczy „Pomazaniec Boży”. W klasztorze w Annaya ojciec Charbel spędził szesnaście lat, praktykując posłuszeństwo wobec przełożonych i ścisłe przestrzeganie reguł zakonnych. W 1875 roku ojciec Charbel poprosił przełożonego, aby pozwolił mu zamieszkać w eremie Świętych Piotra i Pawła, położonym powyżej wioski Annaya na wysokości 1350 metrów n.p.m. Ojciec Charbel spędził w eremie dwadzieścia trzy lata, starannie przestrzegając reguły życia pustelniczego. 16 grudnia 1898 roku podczas odprawiania Mszy Świętej ojciec Charbel doznał udaru mózgu i uległ paraliżowi. Zmarł w Wigilię Bożego Narodzenia 24 grudnia 1898 roku.