Św. Charbel. Pielgrzym Wieczności

Każdego roku do grobu św. Charbela Makhloufa pielgrzymują setki tysięcy wiernych. W czym tkwił sekret niezwykłej więzi tego maronickiego mnicha z Bogiem? Autorzy Pielgrzyma Wieczności zgromadzili przejmujące świadectwa krewnych, rodaków i współbraci św. Charbela. Składają się one na obraz jego życia w prostocie i błogosławionym ubóstwie. W książce znalazły się również modlitwy i opisy cudów dokonanych za sprawą świętego, który stał się symbolem chrześcijańskiej tożsamości Libanu.

„Nikt nie zdawał sobie sprawy z jego obecności, tak bardzo starał się być niewidoczny. Kiedy ktoś zgłaszał się do niego, by prosić o błogosławieństwo i modlitwę, ojciec Charbel spotykał się z nim, nawet na niego nie spoglądając, i mówił «Proś Pana, by dał Ci, to, o co prosisz, zgodnie z twoją wiarą!»".

o. Jean Skandar - libański maronicki mnich. Doktor historii i teolog.

Marie-Sylvie Buisson - popularyzatorka historii z życia św. Charbela. Autorka licznych referatów na temat świętego.

Święty Charbel urodził się 8 maja 1828 roku w małej miejscowości Bkaakafra na terenie Libanu. Zanim wstąpił do zakonu, jego nazwisko brzmiało Youssef Antoun Makhlouf. W wieku dwudziestu trzech lat zdecydował się opuścić dom i wstąpił do klasztoru Matki Bożej z Mayfouq. Przybrał imię Charbel, co znaczy „Pomazaniec Boży”. W klasztorze w Annaya ojciec Charbel spędził szesnaście lat, praktykując posłuszeństwo wobec przełożonych i ścisłe przestrzeganie reguł zakonnych. W 1875 roku ojciec Charbel poprosił przełożonego, aby pozwolił mu zamieszkać w eremie Świętych Piotra i Pawła, położonym powyżej wioski Annaya na wysokości 1350 metrów n.p.m. Ojciec Charbel spędził w eremie dwadzieścia trzy lata, starannie przestrzegając reguły życia pustelniczego. 16 grudnia 1898 roku podczas odprawiania Mszy Świętej ojciec Charbel doznał udaru mózgu i uległ paraliżowi. Zmarł w Wigilię Bożego Narodzenia 24 grudnia 1898 roku.