Dominikański kalendarz liturgiczny 2020

Drodzy Bracia i Siostry, 

Z radością oddaję do Waszych rąk wydanie Dominikańskiego kalendarza liturgicznego na 2020 rok. Cieszę się, że ubiegłoroczna edycja – odświeżona i poszerzona – spotkała się z tak życzliwym przyjęciem. Dla mnie, jako promotora liturgii w Polskiej Prowincji, to wyraźny sygnał, że Dominikański kalendarz liturgiczny wpisuje się w potrzeby Rodziny Dominikańskiej, że wspomaga jej modlitewną jedność, stając się pomocą i przewodnikiem po celebracjach. Tegoroczne wydanie zostało przygotowane w podobnej optyce, za co podziękowania należą się sporej grupie osób: zaczynając od Joanny Grabarskiej i Piotra Górskiego, przez br. Mikołaja Walczaka z Krakowa, a skończywszy na zespole Dominikańskiego Ośrodka Liturgicznego. Bez tej szerokiej współpracy i zaangażowania wydanie tak pięknego i funkcjonalnego Kalendarza po prostu nie byłoby możliwe.

W ubiegłorocznym wstępie starałem się zwrócić uwagę na specyfikę dominikańskich celebracji, w szczególności na problematykę klasztornych kalendarzy oraz sposobu ich przygotowania, co zazwyczaj budziło i budzi sporo emocji. Jako że nadal napływają do mnie pytania w tej kwestii, odsyłam do zamieszczonych tam wskazówek; a w razie niejasności służę pomocą.

W tym roku chciałbym rozpocząć od kilku „nowości liturgicznych”, których – jak się okazuje – wcale nie tak mało.
Po pierwsze, od kilku miesięcy mamy nowy kalendarz Zakonu, zatwierdzony przez Kongregację ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów oraz promulgowany przez generała Zakonu. W praktyce oznacza to kilka zmian, jak, między innymi, obniżenie rangi celebracji św. Alberta Wielkiego (15 listopada) ze święta do wspomnienia, czy reorganizację wspomnień świętych dominikańskich, by rzeczywiście w całym Zakonie odpowiadały kryterium powszechności oraz pokrywały się z datami narzuconymi przez kalendarz rzymski. Niektóre ze wspomnień, które dotychczas funkcjonowały jako obowiązkowe, stały się celebracjami ad libitum.
W konsekwencji nieznacznym modyfikacjom ulec musiał kalendarz Polskiej Prowincji (s. 10), także dlatego, że od ostatniej edycji mamy dwa nowe dominikańskie domy: Jamna i Lednica. Warto jednocześnie zaznaczyć, że tak uaktualniony kalendarz Prowincji otwiera drogę do zakończenia prac nad lekcjonarzem i mszałem dominikańskim, o tłumaczenie i zatwierdzenie którego upominają się ostatnie kapituły prowincjalne. Nie jest to droga prosta, a zaktualizowany kalendarz Prowincji to krok konieczny.

Oczywiście nie sposób w tym miejscu przemilczeć kilku zmian wprowadzonych przez papieża Franciszka. Mniej istotnymi są wspomnienia ad libitum dodane do kalendarza rzymskiego: św. Pawła VI, papieża (w Kościele powszechnym przypada 29 maja, w diecezjach polskich 27 maja) oraz Najświętszej Maryi Panny Loretańskiej (10 grudnia). Większe znaczenie ma motu proprio Aperuit illis, w którym papież ustanowił trzecią niedzielę okresu zwykłego niedzielą Słowa Bożego. W 2020 roku przypadnie ona 26 stycznia. Z założenia ma być ona poświęcona celebracji, refleksji oraz krzewieniu Słowa Bożego w Kościele, podkreślając jego ekumeniczny wymiar. Zapraszam do lektury całego dokumentu (link można znaleźć przy dniu 26 stycznia). Przy okazji zachęcam nie tyle do aktywizmu liturgicznego, mającego dać upust kreatywności liturgicznej, zwłaszcza podczas mszy świętej, ile do tego, by przyjąć odmienną optykę, by zastanowić się, jak rzeczywiście wesprzeć celebrację eucharystyczną bez niepotrzebnego jej deformowania. Dobrym rozwiązaniem mogą być grupy dzielenia Słowem przed niedzielną Eucharystią, na wzór lectio divina, także wewnątrz dominikańskich wspólnot jako forma przygotowania do homilii, czy umieszczenie księgi Pisma Świętego w wejściu do kościoła, tak by służyło wszystkim poza samą celebracją. Podobnych rozwiązań, wspierających krzewienie Słowa Bożego, można sobie wyobrazić więcej.

Skoro o Słowie Bożym mowa, warto zwrócić uwagę, że w tegorocznej edycji Dominikańskiego kalendarza liturgicznego odnośniki do czytań (tzw. sigla) podano według nowych wydań lekcjonarza: tomy I-V wydanie z 2015 roku, tom VI z 2019 roku. Ma to swoje znaczenie, bowiem w niektórych celebracjach zmienione zostały całe czytania; starsze wydania lekcjonarza, zostawiając na boku kwestię tłumaczeń, nie są do końca aktualne.

Tak jak ubiegłym razem Dominikański kalendarz liturgiczny wyposażony został w teksty, których brakuje w polskich wydaniach ksiąg liturgicznych, bo, na przykład, zostały zatwierdzone po ich publikacji. Zachęcam do pobierania i samodzielnego wydrukowania odpowiednio przygotowanych formularzy; przypomnę, że sam Kalendarz nie jest księgą liturgiczną. Przed każdym z okresów liturgicznych umieszczone zostały komentarze, by służyły pomocą w przygotowywaniu liturgii, dodano także „ogłoszenie świąt” (Annuntiatio Festorum) na uroczystość Objawienia Pańskiego (6 stycznia) oraz zatwierdzone teksty na Wigilię Zesłania Ducha Świętego, organizowanej przy wielu naszych klasztorach. Zaznaczone zostały również niektóre z „okrągłych” jubileuszy (święceń i profesji), by nie zapomnieć o modlitwie za siebie nawzajem.
Niech zatem kolejna odsłona Dominikańskiego kalendarza liturgicznego służy nam wszystkim!

Dominik Jurczak OP
(ze wstępu do kalendarza)