Po pierwsze pomagać. O burzliwym związku psychologii i wiary

Psychologia weszła do Kościoła i na dobre się w nim zadomowiła. Czy mamy ją stamtąd wyrzucić czy szerzej otworzyć dla niej drzwi?
Czy chrześcijanie mogą zaufać ustaleniom psychologów i neurobiologów? Czy należy zweryfikować na ich podstawie nauczanie Kościoła w kwestii natury ludzkiej i powołania człowieka? To pytania, które coraz częściej pojawiają się w dyskusjach ludzi wierzących. Odpowiedzi na nie stara się znaleźć Magdalena Kędzierska-Zaporowska w rozmowie z o. Andrzejem Jastrzębskim – filozofem, teologiem i psychoterapeutą naukowo zajmującym się fascynującymi relacjami psychologii i wiary.

Wśród wielu zagadnień, które poruszyli, znalazły się m.in. pytania o to:

• co jest normą psychiczną i duchową i czy można, cierpiąc psychicznie, zachować właściwą relację z Bogiem,
• jakie są objawy zaburzeń psychicznych i do kogo zwrócić się po pomoc w razie ich wystąpienia,
• czy człowiek wierzący może w pełni zaufać ustaleniom psychologii i neuronauk,
• czym jest chrześcijański rozwój i czy psychologia może w nim pomóc,
• jak poruszać się w gąszczu różnego rodzaju ofert i publikacji dotyczących zdrowia psychicznego, rozwoju osobistego i duchowości.

„Patrząc w lustro, mogę zapytać siebie, w jaki sposób Pan Bóg jest obecny we mnie, a zarazem dostrzegalny dla innych przeze mnie. Pytanie, jakie powinniśmy zadać, nie brzmi: «Kim Ty jesteś Panie Boże?», lecz: «Kim tak naprawdę ja jestem?»”.

dr hab. Andrzej Jastrzębski – misjonarz oblat Maryi Niepokalanej. Wykładowca Uniwersytetu św. Tomasza z Akwinu (Angelicum) w Rzymie, UAM w Poznaniu oraz na Podyplomowym Studium Duchowości KUL. Od 2016 roku pracuje na Uniwersytecie św. Pawła w Ottawie. Prowadzi badania nad integralnym ujęciem człowieka w filozofii, psychologii, neurobiologii oraz teologii.