I ukazał mi miasto

„Radość nie jest ludzkim wynalazkiem, ale emanacją Boga. Nie można jej wytworzyć – jest nam dana. Trzeba raczej umieć się na nią zgodzić, niż jej poszukiwać” – napisał Pierre-Marie Delfieux, założyciel Monastycznych Wspólnot Jerozolimskich. Całym swoim życiem pokazywał, jak nie godzić się ze smutkiem i śpiewać Bogu Pieśń słoneczną; jak harmonijnie łączyć modlitwę w ciszy i samotności z modlitwą grupową w wielkim mieście. Książka, bazująca na historii tego francuskiego księdza i mnicha, opisuje centrum jego życia i posłannictwa. Inspiruje do poszukiwania własnej drogi, odkrywania swojego powołania, a także pogłębiania życia duchowego i czerpania w pełni z tego, co się nam przydarza.

„Życie większości ludzi naszych czasów toczy się w mieście – powinno ono stać się dla nich uprzywilejowaną okazją spotkania Tego, który przychodzi do nas i do którego mamy zdążać. Tutaj także powinniśmy się uczyć łączyć, najpierw w nas samych, działanie i kontemplację, pracę i modlitwę, kaplicę i warsztat, oratorium i biuro. Jednym słowem: kościół i ulicę. Aby powoli stawać się świadkami tego spotkania, świadkami możliwego dialogu, twórcami czynnej komunii”.

Pierre-Marie Delfieux (1934 – 2013) – francuski ksiądz katolicki, teolog, filozof, socjolog, założyciel i przełożony generalny Monastycznych Wspólnot Jerozolimskich. W 1961 roku otrzymał święcenia kapłańskie. Duszpasterz akademicki paryskiej Sorbony i Grand Palais, który po dwuletnim pobycie na pustyni odkrył, że największą pustynią dzisiejszego świata są serca wielkich miast. To właśnie tam za zgodą ówczesnego biskupa Paryża kardynała Marty powstały w 1975 roku Monastyczne Wspólnoty Jerozolimskie.