W drodze, styczeń 2023: Spróbujmy się dogadać

Spróbujmy się dogadać
Zrobiliście już noworoczne postanowienia? Każdy pewnie po cichu jakieś zrobił: żyć trochę wolnej, mieć więcej czasu dla bliskich, zrzucić zbędne kilogramy, więcej się ruszać, zapisać się na kurs języka obcego i tak dalej, i tak dalej… A może wśród tych postanowień jest i takie, żeby lepiej się dogadywać ze swoim mężem, żoną, dziećmi, rodzicami, przyjaciółmi? Może czasem warto odpuścić, nie stawiać zawsze na swoim, a przede wszystkim posłuchać, co mają do powiedzenia inni. Czy jest jakiś przepis na wzajemne zrozumienie? Przepisu nie ma, ale jest za to bardzo dobra rozmowa z psychoterapeutką Barbarą Smolińską, która podpowiada, a raczej przypomina, co jest ważne w komunikacji z drugim człowiekiem i co zrobić, gdy dojdzie między nami do kłótni. Jakich słów nie używać i dlaczego czasami lepiej iść na spacer, niż wyjaśniać sobie wszystko za wszelką cenę. Przeczytajcie, gorąco polecam!

Bywa tak, że o dogadaniu się i wysłuchaniu nie ma mowy. Przynajmniej tak nam się wydaje. Wtedy warto skorzystać z pomocy osoby trzeciej, czyli niezależnego mediatora, który stanie między zwaśnionymi stronami i pomoże rozwiązać konflikt. Nie zawsze się to udaje, ale, jak mówi mediatorka Anna Srebro, czasami skłócone od lat strony po mediacji wychodzą pogodzone, a bywa, że idą razem na kawę. Można? Można. Nie wierzycie? Przeczytajcie.

Panie Boże, jestem
Wśród noworocznych postanowień niektóre dotyczą być może naszego życia duchowego: będę się więcej modlić, pojadę na rekolekcje, wezmę się za czytanie religijnych książek. Czasami wyobrażamy sobie, że życie duchowe to jakaś osobna część naszego życia, tymczasem, jak pisze redaktor naczelny miesięcznika Roman Bielecki OP: „życie duchowe nie jest czymś specjalnym i innym, ale jest życiem, które mamy i w którym jesteśmy. Podobnie jak życie emocjonalne, intelektualne, zawodowe, rodzinne i biologiczne. Prowadzimy je niezależnie od naszego chcenia czy niechcenia”. Czy na pewno tak myślimy o naszym życiu duchowym? Jeśli nie, to warto przeczytać tekst M jak miłość, Z jak zwykłość.

A w modlitewno-duchowym pakiecie polecam jeszcze dwa teksty: jezuita Dariusz Piórkowski SJ opowiada o modlitwie w codzienności i nie zachęcając wcale do duchowego minimalizmu, pisze: „Nie jest możliwe, aby na każdym etapie życia małżeńskiego czy rodzinnego w równym stopniu modlić się regularną, dłuższą modlitwą. Czasem jedyne, na co nas będzie stać, to pragnienie modlitwy. Niemniej należy poszukiwać choćby i krótkich chwil, aby uświadamiać sobie obecność Boga”.

Tymczasem siostra Bogna Małgorzata Młynarz ZDcH próbuje odpowiedzieć na pytanie Czy Kowalski może być mistykiem? Zdradzę odpowiedź: może, a nawet tego pragnie, tylko czasami w ogóle o tym nie wie. Dlatego trzeba mu pomóc w odkryciu tego pragnienia.

Felietony
Oczywiście jak zwykle polecam wyborne felietony: Stefan Szczepłek pisze o Józefie Skwarku, który wcielił się przed laty w rolę Szatana z siódmej klasy, i o Poli Raksie, którą podglądał przez wybitą szybę. Paulina Wilk zachęca do tego, żeby więcej słuchać, a mniej mówić. Ks. Grzegorz Strzelczyk pisze o duszpasterskim uwielbieniu dla liczb, o które można się potknąć, prowadząc ludzi do Boga. Jezuita Wojciech Ziółek SJ pociesza nas, grzeszników, że właśnie takich wybrał nas Bóg i uczynił z nas wspólnotę. A Paweł Krupa OP śledzi niepoprawność teologiczną, która pojawiła się w powtarzanym przez nas co tydzień Credo. Do grona naszych felietonistów dołączyły w wielkim stylu dwie nowe osoby: dominikanka (!!!) siostra Benedykta Karolina Baumann OP oraz filozof, przedsiębiorca i doradca – znany już z naszych łamów – Dariusz Duma.

Mój rok z Teresą
W styczniowym numerze ruszamy także z nowym cyklem: tym razem poświęcony jest Świętej Teresie z Lisieux, która urodziła się 150 lat temu. Z tej okazji UNESCO wpisało tę datę na listę ważnych wydarzeń. A nam przez cały rok o Świętej Teresce opowiadać będzie w swoich tekstach dominikanin Krzysztof Popławski OP.