Wyznanie wiary

Podczas drugiej wojny światowej Romano Guardini został zmuszony do przerwania pracy na uczelni. W owych ciężkich czasach działał głównie jako kaznodzieja i wykładowca dla ruchu studenckiego, katolickiego związku kobiet itd. Wspomina ten okres w swoim pamiętniku: „Rzadko kiedy tak bardzo uświadamiałem sobie ogrom, prawdziwość i siłę chrześcijańsko-katolickiego przesłania, jak podczas tych wieczorów”. Niniejsza książka powstała z duszpasterskiej działalności Guardiniego podczas wojny. Ważne tematy dotyczące wyznania wiary zostały w niej opisane w prosty i przekonujący sposób: Władza Boga a wolność człowieka; Opatrzność; Wątpliwości; Dogmat; Święci; Antychryst; Czyściec... Także dzisiaj dzieło Guardiniego jest pomocnym przewodnikiem po wierze dla osób szukających odpowiedzi na dręczące je pytania.

„Adoracja Boga w zamkniętym czasie ma swój szczególny urok. Śpieszy ona ku nadchodzącej otwartości.Skutkiem oddania się adoracji jest nowe stworzenie. Czy posiadanie takiego wpływu nie jest czymś cudownym? Czy to nie wspaniałe, że można powiedzieć sobie, iż oddaje się Mu cześć, samemu zadowalając się blaskiem słabości? Że temu, który dla prawdy zgadza się na zniesławienie ze strony woli człowieka, okazujemy wierność i wyznajemy Go, i jesteśmy «godni, odebrać chwałę i cześć, i moc»? Być może jest to najwznioślejsze ludzkie uczucie: wiedza, że człowiek, byt przemijający i zaplątany w ziemski chaos, oddaje skromnemu Bogu to, co Mu się należy. Że dla tego Boga zbudował w swoim sercu tron, uporządkowując swoje sprawy”.
[fragment książki]

Romano Guardini - (1885-1968) studiował nauki przyrodnicze (Monachium), chemię, ekonomię i medycynę (Tybinga), a następnie teologię (Fryburg). W 1910 roku przyjął święcenia kapłańskie. Wiele lat pracował jako wikariusz. Angażował się w ruch odnowy liturgicznej oraz pracę z młodzieżą. Jednocześnie rozwijał swoje zainteresowania naukowe. W 1915 roku obronił rozprawę doktorską na temat myśli św. Bonawentury, a w 1920 roku uzyskał habilitację oraz tytuł docenta na Wydziale Teologii Katolickiej w Bonn. Następnie wykładał w Berlinie, Tybindze i Monachium, gdzie aż do emerytury kierował Katedrą Chrześcijańskiego Światopoglądu i Filozofii Religii. W 1939 roku władze hitlerowskie zmusiły Guardiniego do opuszczenia uniwersytetu. Po wojnie powrócił do swej pracy akademickiej najpierw w Tybindze, a następnie w Monachium, gdzie wykładał do roku 1962.